OR-Verkiezingen, daar begon het allemaal mee, toch?
OR-Verkiezingen
Enthousiast en met veel plezier was jij een van de gelukkigen die na de verkiezingen genoeg stemmen had voor een zetel.
Of soms, gaat het zo: er waren geen verkiezingen en jij had aangegeven wel interesse te hebben in de OR en dan heb je plotseling een zetel en ben je ‘gekozen’ zonder verkiezingen.
Na het installatie-ritueel met de directeur/bestuurder waarin alles rooskleurig gepresenteerd wordt is nu de tijd van vergaderen en werken in de OR aangebroken.
Kortom nu zit je in de OR en ga je van start gaan met het behartigen van de belangen van je collega’s. Herkenbaar?
Ondertussen:
- Verzet jij veel werk als OR-lid en ervaar je daar (te) weinig waardering voor,
- Wil je zo goed mogelijk je werk combineren met het OR-werk maar het kost toch best veel energie om beide goed te doen,
- Is het zeker dat jij de belangen van je collega’s vertegenwoordigt en je nek voor hen uitsteekt maar jij ziet die collega eigenlijk nooit, ja alleen als het hen persoonlijk raakt, weten ze je te vinden.
- Ben jij zelfs in privé-tijd bezig met je OR-werk, terwijl vooraf duidelijk door iedereen gezegd werd, OR-werk is ook werk en dat doe je dus in werktijd. De praktijk blijkt anders!
En dan dit…..
Dus daar zit je weer. Met moeite kon je weg komen van je werkplek. Je collega’s waren niet blij dat je hen in deze drukte achterliet met het werk. Nu zit je in de vergadering en druk op zoek naar de agenda en de stukken. Waar ging het ook alweer over deze keer? Herkenbaar voor jou of je collega's?
Of je maakt dit mee (dit heb ik niet zelf verzonnen hoor!)
Daar is hij. De bestuurder komt je tegemoet en kijkt je verbaasd aan….:”Wat doe jij hier op deze plek”, zie je hem denken?
Het lijkt wel of hij je maar net herkent, maar gisteren was hij nog zo amicaal in de vergadering. Nu ben je even niet zo belangrijk voor hem.
Je wordt echt niet serieus genomen als OR-lid.
Jij mag toch zeker de achterban raadplegen?
Daarom ben jij dus niet op je werkplek maar ergens anders.
Daar zal mijn leidinggevende mij binnenkort wel weer op aanspreken. Niemand weet eigenlijk wat de bedoeling is van het OR-werk. Dat is toch reuze irritant! Hoe kan ik het dan goed doen?
Maar ook dit!
Invloed van buiten, continue verandering, dynamische veranderingen, organische veranderingen. Meepraten en meebewegen vraagt de bestuurder. Voor de zoveelste keer.
Maar wij vinden gewoon wat anders, niet om dat wíj dat vinden. De achterban vindt dat! Dat weten we wel. Dat zeggen we ook maar dat wordt nooit zo vastgelegd.
Zo gaat het veel vaker, wij zeggen wel wat maar niemand van de achterban die het ziet of leest. Hierdoor denken mijn (directe) collega’s dat wij ons nooit laten horen.
Dat we niet onze mening geven. Maar dat is wel zo. Meestal doet de voorzitter dat maar wij als OR verweren ons wel. Maar de directie brengt het vaak zo dat wij in goed in overleg tot dit besluit gekomen zijn. Maar onze input wordt echt niet serieus genomen.
Echt balen! Het kan echt anders, zou jij dat willen?
